De saamhorigheid binnen het team is versterkt

Huisarts Hatin Baran: “Huisbezoeken blijven een belangrijk onderdeel van mijn werk, maar een digitaal overleg met collega’s scheelt gewoon tijd. De coronamaatregelen hebben ons gedwongen om vaste patronen te doorbreken en nieuwe, online mogelijkheden te ontdekken.”

“De saamhorigheid binnen het team is versterkt”

Het is 22 februari 2020 als Hatin Baran op haar vakantieadres hoort over de snel toenemende besmettingen in Noord-Italië. Een paar dagen later is ze terug op de huisartsenpraktijk en worden zij en haar collega’s overspoeld met informatie. “Welke klachten kun je verwachten? Hoe bescherm je jezelf en anderen? Hoe informeer je je patiënten?” Twaalf maanden later kijkt huisarts Baran terug op de impact van een jaar corona. 

“Er komt een groot probleem onze kant op. Daar waren we het als huisartsenteam direct over eens. Hoe gaan we ons daar op voorbereiden? Er was die eerste weken nog zo weinig bekend over het ziekteverloop. Maar de beelden en verslagen uit Italië maakten veel indruk. Ook voor mijzelf nam ik geen enkel risico en volgde de maatregelen heel strikt. Besmet raken en uitvallen wilde ik absoluut voorkomen. Als team hadden we elkaar hard nodig.

“Besmet raken en uitvallen wilde ik absoluut voorkomen”

Om de druk op de zorg te verlichten werkten we nauw samen met collega-huisartsen in onze regio. Zo lukte het om binnen een paar dagen een externe huisartsenpost in te richten in de Margriethal, speciaal voor patiënten met coronaklachten. Bijzonder om te zien wat je samen voor elkaar krijgt als de nood hoog is.

“Ik zie en voel nog steeds de totale verslagenheid bij het gezin”

In de eerste week na de afgekondigde lockdown belde een van mijn patiënten: de koorts bij haar man bleef stijgen. Het was de vijfde dag sinds de eerste symptomen en op basis van haar verhaal stuurde ik een ambulance. De man, begin vijftig, werd direct opgenomen en lag vervolgens een week aan de beademing. Pas na een aantal maanden kreeg hij het vertrouwen in zijn lichaam terug. Ik vertel het nu in een paar zinnen, maar zie en voel nog steeds de totale verslagenheid bij het gezin. Het inschatten van de situatie, de juiste afwegingen maken op basis van beperkte kennis en beschermingsmiddelen. Overbelaste ziekenhuizen. Het heeft een enorme indruk op mij gemaakt. 

Met ons beleid binnen de huisartsenpraktijk volgen we van begin af aan de landelijke huisartsenvereniging. De korte lijnen met specialisten in de ziekenhuizen waren er al, maar geven nu extra houvast. De open en eerlijke communicatie, zowel onderling als met huisartsen in de regio, geven vertrouwen dat we deze klus samen klaren. Er is een groot saamhorigheidsgevoel. 

Maatschappelijk komen er echter steeds meer discussies op gang. Er ontstaat wantrouwen, er zijn demonstraties tegen het overheidsbeleid. Klopt het wel wat jullie zeggen? Zijn die vaccinaties veilig? Wat levert het me op? Ik begrijp de vragen en probeer de informatie en mijn standpunten zo goed mogelijk uit te leggen. Ik weet wat de gevolgen zijn als je corona oploopt. Op basis daarvan geef ik advies. Dat is mijn taak en die voer ik naar eer en geweten uit.”