Bijna de helft van alle Vlaardingers van 15 jaar en ouder zet zich als vrijwilliger in voor maatschappelijke organisaties en verenigingen. Van een paar keer per jaar, tot wekelijks. Wat is hun motivatie? En hoe kijken zij terug op dit coronajaar?
Johan is naast zijn werk bij de douane, vrijwilliger bij De Groene Luiken aan de Oosthavenkade. “In 2006 raakte ik met mijzelf in de knoop,” begint hij. “Met name de manier waarop mijn toenmalige teamleider tijd en energie in mij stak, hielp mij er uiteindelijk weer bovenop. Ik besefte hoe je één op één iets voor een ander kunt betekenen. Sindsdien zoek ik een balans tussen werken met mijn hart en met mijn hoofd. Vrijwilligerswerk past daarbij. Naast mijn betaalde baan iets terug doen voor de samenleving, voor mensen die het minder hebben getroffen dan ik. Eerst bij het Zonnehuis en via een oom die ook gastheer was, sinds 2010 bij De Groene Luiken.”
“Ik besefte hoe je één op één iets voor een ander kunt betekenen”
Tot begin 2020. “Mijn vrouw heeft een chronische longziekte. Haar enige redmiddel is een longtransplantatie, constateerden de artsen in 2017. Sinds die tijd staat Sonja op een wachtlijst. Dus toen in maart de alarmbellen afgingen door de uitbraak van het COVID-19 virus, besloten wij samen in thuisisolatie te gaan. Onze kinderen zetten om beurten boodschappen in de tuin. We namen geen enkel risico. Corona oplopen zou voor Sonja fataal kunnen zijn. Ruim twee maanden lang kwam er niemand over de vloer en kwamen we zelf niet verder dan de achtertuin. Per mail, chat en telefoon hielden we contact met de buitenwereld.
We waren bezig met overleven en eind mei beseften we dat we dit niet lang meer vol hielden. Uiteindelijk volgden we het advies van onze omgeving en schakelden thuiszorg in.” Op Johans gezicht verschijnt voor het eerst een glimlach: “Ik ben dus al een tijdje niet actief als vrijwilliger. Kun je hier wel iets mee?
“Wanneer gaan De Luiken weer open?”
Collega’s van het aanloophuis komen bezoekers wel eens tegen op straat. ‘Wanneer gaan De Luiken weer open?’ is dan het eerste dat ze vragen. De wereld stond voor iedereen op z’n kop, maar wat doe je met de overheidsmaatregel ‘Blijf thuis’, als je geen thuis hebt? In juni schoten stichting Pameijer en De Windwijzer te hulp. Het aanloophuis werd coronaproof gemaakt en ging beperkt open, steeds voor maximaal vijftien personen tegelijk. Wat het aanloophuis bijzonder maakt? Mensen die door wat voor oorzaak even niemand hebben, voelen zich er thuis en welkom. Net als ik zelf eigenlijk. Ik hoop snel weer mee te draaien.”
Voor de fotoshoot op 9 maart jl. doet vrijwilligerscoördinator Arjen van Duijvenbooden de deur open. Een ontspannen Johan komt ons tegemoet: “Twee weken geleden is Sonja geopereerd. Een maand geleden waren we bezig met het invullen van een euthanasieverklaring. Het ging zó slecht. En nu? We durven weer voorzichtig plannen te maken.” Lachend: “Arjen, je kunt me weer indelen op vrijdag hoor!”